معنی ابن ورقا - جستجوی لغت در جدول جو

ابن ورقا

لغت نامه دهخدا

(اِ نُ خِ رَ)

ابوالقاسم عمر بن حسین بن عبدالله. وفات 334 ه. ق. فقیه حنفی، مختصری در فقه نوشته که بیشتر مبتدیان فقه حنفیه آن را می خواندند. هنگامی که سب ّ سلف در بغداد رایج شد به دمشق مهاجرت کرد و در همانجا درگذشت. تصانیف بسیاری داشت که پس از مهاجرت او از بغداد بسوختند. (ابن خلکان)

ابوالقاسم عمر بن حسین بن عبدالله. وفات 334 هَ. ق. فقیه حنفی، مختصری در فقه نوشته که بیشتر مبتدیان فقه حنفیه آن را می خواندند. هنگامی که سب ّ سلف در بغداد رایج شد به دمشق مهاجرت کرد و در همانجا درگذشت. تصانیف بسیاری داشت که پس از مهاجرت او از بغداد بسوختند. (ابن خلکان)

لغت نامه دهخدا

ابن قرقه

(اِ نُ ؟)

ابوسعید. او در طب و هندسه و دیگر علوم ریاضی و طبیعی ماهر بود و در خدمت حافظ لدین الله عبدالمجید فاطمی میزیست و در نمیمه و دسیسه ای از سران سپاه شرکت جست و معجونی مسموم برای کشتن حسن پسر حافظ بساخت و چون حافظ بر آن وقوف یافت امر به قتل او داد

لغت نامه دهخدا

ابن وردان

(اِ نُ وَ)

سنگم. (مهذب الاسماء). سوسکه. (خلاص نطنزی). سوسک سرخ که بیشتر در حمامها و در بالوعه ها باشد. تذو. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

ابن رجا

(اِ نُ رَ)

ابوالعباس بصری. خلیفۀ قاضی به بصره. از فقهای شافعی. ازاوست: کتاب علل الشروط. کتاب الشروط. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

ابن وردان

تدو از خرفستران تذو

فرهنگ لغت هوشیار

معنی ابن ورقا - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما